Ако сте биле некаде во близина на базен, плажа или европска знаменитост ова лето, можеби сте забележале туристички бум кој сè уште е силен и покрај проблемите со летовите, смртоносните шумски пожари и зголемените стапки на задолженост. Хотелите ги зголемуваат цените не само поради зголемените трошоци, туку и поради тоа што побарувачката останува силна по Ковид-19, пишува уредникот на „Bloomberg“, Лајонел Лоран.
Но, ако сте доживеале и послужавници за собни услуги натрупани во ходниците, ретко чистење соби, помалку разгалување за гостите или глетка на постелнината на претходниот гостин виси од вашиот балкон, свесни сте дека хотелите и другите сместувачки капацитети штедат од трошоци со ограничување на услугата. Ова е туристички еквивалент на таканаречената шринкфлација на стока (кога цената на производот останува иста иако неговата големина/тежина се намалува – ед.) и со право е под зголемена контрола во „жариштата“ како Франција, каде што цените пораснаа во друго веројатно рекордно лето.
Со оглед на тоа што „одмаздничките патувања“ веќе покажуваат благи знаци на забавување, а хотелите со три ѕвезди на места како Фиренца веќе чинат околу 500 долари за две ноќевања, можеби потрошувачите наскоро ќе го ослободат својот гнев поради она што го добиваат за возврат.
Трендовите кон намалување и штедење (намалување на услугата или квалитетот за да се избегнат покачувањата на цените – ед.) започнаа кога постепено започна укинувањето на заклучувањата за Ковид-19 и стотици туристи ја открија „новата нормала“ во дестинации за одмор, кои не можат или не сакаат да ги обезбедат истите удобности како пред пандемијата. Има недоволно персонал, а менаџментот е фокусиран на заштеда, а не на трошење, а тоа значи одложување на големите реновирања и враќањето на вкусните бифеа.
Оттогаш цените растат, поттикнати главно од побарувачката на американските туристи вооружени со силениот долар. Просечните дневни стапки во хотелите во Париз се околу двојно нивоа во 2019-та година, иако пополнетоста е иста, покажуваат податоците на „CoStar“, што ја зголемува профитабилноста и ги покрива трошоците за храна, енергија, перење и персонал. Францускиот синџир хотели „Accor“ неодамна објави удвојување на својата приспособена заработка пред камати, даноци, амортизација и амортизација (EBITDA) за првата половина на 2023-та година, во голема мера се враќа на нивоата од 2019-та година. Глобалниот ланец на одморалишта „Club Med Tourism Group“ во сопственост на „Fosun“, објави приспособена „EBITDA“ од раст од 70% на годишно ниво.
Сепак, недостигот на кадар очигледно останува нерешен, бидејќи секој видел рецепционер како шанкер подоцна во лоби барот. Повеќе од 80% од хотелите на Американското здружение за хотели и сместување анкетирани оваа година пријавуваат недостиг на работници. Во Грција, туристичката индустрија се бори да ги пополни позициите, дури и по олабавувањето на барањата за работна сила за мигрантите.
Искоренувајќи 62 милиони работни места во 2020-та година, туристичкиот сектор изгледа помалку атрактивен во свет каде што има повеќе алтернативи за долготрајно работење за мала плата, како готвач, келнер или бармен. Денес, 11% од работните места во туризмот во Европската унија веројатно ќе останат непополнети, во споредба со 7% во САД.
Значи, дел од намалувањето на инфлацијата доаѓа од заштедата на платите, што може да биде најголемиот трошок за хотелите. А како се пренесуваат овие заштеди е тешко да се одреди во хотелите. Кога купувате прехранбени производи во продавницата, добро информираниот потрошувач може да забележи дека големината на чоколадото се намалила со читање на ситните букви.
Сепак, услугите се потешко за потрошувачите да проценат инстинктивно, објаснува Пјер Шандон, професор во француската бизнис школа „INSEAD“. Наместо тоа, нашето внимание е насочено кон номиналните цени, наместо кон промените во трошоците. На пример: ако 60-минутната масажа по цена од 60 долари се намали за 30 минути, цената за минута ефективно се удвојува. Сепак, ова е помалку веројатно да предизвика бес отколку ако цената на оригиналната масажа двојно се зголеми на 120 долари.
Сепак, можеме да ја видиме пресвртната точка во прифаќањето на туристите. Целокупното задоволство од хотелите е позитивно, но оценките за вредноста и услугата почнуваат да паѓаат во голем број европски градови. Психолошки, ставовите на потрошувачите може да се префрлат од одмазднички патувања, каде што задоволството од искуственото трошење има предност пред цената, до другата моќна желба да не се откине. Како што изјави еден турист на Корзика за францускиот весник „Le Figaro“: „Не јадев надвор оваа година бидејќи се чувствувам како да ме мамат“.
Што значи сето ова за перспективите за туризмот?
Закрепнувањето на туризмот нема да исчезне преку ноќ: меѓународните пристигнувања во Европа се очекува да ја завршат 2023-та година околу 11% под нивото од 2019-та година, според Џенифер Ајдух, шеф на истражување во Европската комисија за патувања.
Но, комбинацијата од падот на побарувачката и постојаната инфлација на трошоците потенцијално не ветува добро, вели аналитичарот на „Bloomberg Intelligence“, Конрој Гејнер, кој забележува дека само цените на авионското гориво скокнале за 38% од крајот на мај. Ова најверојатно ќе доведе до повеќе затегнување на ременот. „Кога апетитот за патување (пост-Ковид) ќе се олади, ќе стане потешко да се одржат зголемувањата на цените“, коментира аналитичарот на „AlphaValue“ Ји Џун, додавајќи дека буџетските сместувања може да траат подолго.
Светло за хотели со ваков притисок може да биде поголемиот фокус на подобра ефикасност и поголема автоматизација, како што се пријавување, одјавување или нарачување услуги со помош на апликации за да се ослободат од човечките ресурси. Ова можеби не звучи одлично ако значи и помалку персонал од пред бирото и повеќе технички проблеми, но на крајот гостите можат да трошат повеќе, како што прават во рестораните за самопослужување или со безготовинските плаќања.
