Куклиш, селото со длабоко врежана историја во колективната меморија на македонскиот народ, денеска го чествува споменот на жртвите од трите опожарувања што го погодија низ вековите. Со панихида и достоинствен помен, жителите се потсетуваат на трагичните настани од 1831, 1904 и 1912 година, кога селото беше запалено до темел во обид да се уништи неговата македонска суштина.

Историјата на Куклиш е историја на отпор, преживување и обновување. Низ вековите, неговото население се соочувало со тешки репресии, но никогаш не се откажало од љубовта кон Македонија. Иако селото било неколку пати уништувано, неговите жители секогаш го обновувале, претворајќи го во симбол на македонскиот непокор.

Во 1831 година, селото беше првпат запалено од османлиските власти во обид да се задуши секој отпор против угнетувањето. Во 1904 година, во екот на Илинденското востание, Куклиш повторно беше жртва на огнот, како одмазда за македонските револуционерни дејства. Последниот обид за уништување беше во 1912 година, за време на Балканските војни, но и тогаш Куклиш остана непокорен.

Денес, ова мало, но гордо село стои како жив сведок на македонската историја, како симбол на отпорот и непокорноста. Споменот на жртвите останува врежан во срцата на куклишани, кои и покрај сите премрежија, никогаш не ја изгубија својата љубов кон Македонија. Со денешната панихида, тие уште еднаш потврдуваат дека минатото нема да биде заборавено, а духот на Куклиш ќе продолжи да живее низ генерациите кои доаѓаат.