Од 1990 до 2007 година, студенти и главно експерти од областа на физиката на плазмата се обидоа да истражат и разберат како функционира еден многу сложен дел од горната атмосфера, наречен јоносфера.
Мерењата на промените во температурата, влажноста, атмосферскиот притисок, ветерот, врнежите и атмосферските честички се еден од начините за следење и предвидување на климата. Развојот на науката и технологијата е исто така многу важен во овој сегмент од животот, а сведоци сме на различни истражувања кои укажуваат на климатските промени, но многу често во морето на други информации, тие ретко допираат до луѓето, па дури и кога допираат до луѓето се сомнителни од често необјасниви причини.
Еден од најпопуларните истражувачки проекти во моментите на критичните последици од климатските настани, е проектот наречен HAARP (High Frequency Active Auroral Research Program). Програмата за истражување на висока фреквенција Active Auroral е заеднички проект на различни партнери: индустријата, Министерството за одбрана на САД и бројни универзитети (Универзитет во Калифорнија, Лос Анџелес, Технолошки институт во Масачусетс, Стенфорд, Дартмут, Универзитетот во Алјаска, Тулса, Клемсон, Универзитетот Пен Стејт, Мериленд и Корнел).
Од 1990 до 2007 година, студенти и главно специјалисти од областа на физиката на плазмата се обидуваа да истражат и разберат како функционира многу сложен дел од горната атмосфера, наречен јоносфера (која се наоѓа на приближно 80 километри од површината на Земјата). Тие го направија ова првенствено за да разберат што се случува во јоносферата кога има некој силен настан на Сонцето, како што е сончев одблес или геомагнетна бура, за која мислеа дека предизвикува прекини во работата на сателитите и другите средства за комуникација.
Како што Земјата се повеќе се поврзуваше со електрични и мобилни телефонски системи, се сметаше за поверојатно дека силна соларна бура може да предизвика бројни нарушувања во иднина, а идејата беше да се утврди како јоносферата влијае на промените што се случуваат на Сонцето.
Важен елемент на животот – атмосферата, е само еден дел од поширокиот систем наречен климатски систем, кој директно влијае на сите форми на живот на земјата, а се почесто сме сведоци на неговото големо влијание врз животот на луѓето. Покрај атмосферата, други важни делови на еден од најкомплицираните и најтешко разбирливи системи, т.н. климата се: хидросфера (океани, мориња, реки, езера), криосфера (ледени површини на земјата, глечери, снежни региони), земјина површина и биосфера (т.н. животна зона).
Научниците беа особено заинтересирани за областа на јоносферата поради нејзината способност да влијае на радио сигналите, но и за појасот Ван Ален, кој се наоѓа над јоносферата и е дел од магнетосферата, бидејќи зрачењето во тој појас може да ја загрози работа на сателити, објасни Денис Пападопулос, професор по физика на Универзитетот во Мериленд.
За да го следат сето ова, научниците создале лабораторија во Гакона, Алјаска, а покрај куќите со различни дијагностички инструменти, инсталирале серија од 180 високофреквентни антени кои заедно можат да испуштаат 3600 киловати радио бранови на фреквенции од 2,8 до 10 мегахерци (висок фреквентен опсег) што им овозможува на исклучително чувствителните инструменти да ги мерат физичките процеси што се случуваат во тој опсег. Овој истражувачки кампус во Алјаска беше отворен за љубопитни посетители додека беше активен, а многуте фотографии и објаснувања за тоа како да се изгради антената на HAARP сè уште им дозволува на научните ентузијасти сами да изградат таква, доколку сакаат.
Оваа технологија беше интересна и за членовите на Министерството за одбрана на Соединетите Американски Држави, поради нејзината поширока употреба, особено кога станува збор за комуникациски иновации. Онаму каде што оваа нова технологија може да се користи се однесува на комуникации во екстремно длабоки делови од морето или копното, конкретно во случај на комуникација со подморници, но и откривање на предмети длабоко под земја. Оваа технологија е далеку од доволно моќна да влијае на климатските промени, да предизвика земјотреси или да го промени расположението на луѓето. Недостатокот на разбирање на технологијата и непознавањето на науката за климата доведоа до целосно погрешни толкувања на употребата на оваа технологија.
Технологијата HAARP е тестирана според сите стандарди за електромагнетно зрачење на сите локации каде што е распоредена. Електромагнетната емисија на HAARP на најблиското јавно место е помала отколку во многу урбани области каде што други уреди испуштаат електромагнетни бранови.
HAARP емитува многу ниска фреквенција на зрачење, така што не може да влијае на менталната или здравствената состојба на луѓето. Тестовите покажаа дека јоносферските бури предизвикани од работата на Сонцето не се доволно силни за да влијаат на климата во другите зони на атмосферата и затоа нема теоретски шанси дека конструкцијата HAARP, инаку безброј пати послаба, ќе влијае на промената на локалната или климатската зона на поголем регион.
Прашајте научник за катаклизмичкото влијание на технологијата HAARP и тој или ќе ви се смее или едноставно ќе се изнервира: „Верувањето во такви библиски апокалиптични приказни е последица на незнаењето“, вели Умран Инан, професор по електротехника на Универзитетот Стенфорд чија истражувачка група работеше на HAARP проектот.
Студентите и истражувачите во Алјаска, како и членовите на воените индустрии, сè уште немаат супермоќ да ги насочат радио брановите кон повисоките делови од нашата атмосфера и да создадат штит од непријателски сателит или да предизвикаат катастрофални земјотреси или поплави, а секако не да ги контролираат умовите на милиони преку луѓе од технологијата HAARP.
Климатскиот систем на планетата Земја е многу покомплексен отколку што луѓето обично мислат, а научниците продолжуваат да ги бараат скриените тајни на неговото функционирање за да можат полесно да ги убедат носителите на одлуки, креаторите на политиките и пошироката јавност за важноста на овој феномен за сите луѓе и други многу форми на живот на Земјата.
