Хаварија на само еден репетитор би го прекинал протокот на информации низ целиот подводен кабел, а прекинот на неколку кабли може да предизвика целосен прекин на сите врски со катастрофални последици за општеството.

Дали една особено моќна соларна бура навистина може да го „падне“ интернетот? И колку е веројатно тоа навистина да се случи?

Науката вели дека ваквото сценарио е навистина возможно, но за да се случи Земјата ќе мора да биде погодена од навистина огромна сончева супербура. Сценариото во кое електричната мрежа би настрадала е многу поверојатно; всушност такви работи веќе се случија, но засега не на глобално ниво.

Минатиот февруари, соларна бура оневозможи 40 сателити Starlink бидејќи SpaceX не успеа да ја провери временската прогноза во вселената. За среќа, хаваријата не беше толку тешка за да се оневозможи глобалниот пристап до интернет.

За целосен „пад“ на интернетот, соларната бура би морала да ги попречи ултрадолгите оптички кабли кои минуваат под океаните и ги поврзуваат континентите. По должината на овие кабли, на секои 50 до 145 километри, има репетитори кои го засилуваат патувачкиот сигнал.

Ранливи репетитори

Иако самите кабли не се чувствителни на геомагнетни бури, репетиторите се. Дефектот на еден репетитор би можел да исфрли од игра цел кабел, а доколку се расипат доволно кабли, тоа би можело да предизвика „интернет апокалипса“ за која пишувала Сангита Абду Џоти од Универзитетот во Калифорнија во Ирвин во својот научен труд.

Таква глобална хаварија би била потенцијално катастрофална, попречувајќи сè, од синџирите на снабдување до медицинските системи и берзите до основната способност на милиони луѓе да работат и да комуницираат.

 

Заштита од невреме

Интернетот би можел да се заштити од сончева мегабура со зајакнување на електричната мрежа, сателитите и подводните кабли за да не бидат преоптоварени од приливот на електрична енергија, како и со изградба на безбедносни системи за стратешко исклучување на мрежите за време на избувнувањето на соларна енергија. бура. Поевтина опција е да се развие подобар метод за долгорочно предвидување на соларните бури.

Со сегашната технологија, соларните бури може да се предвидат до два дена пред да ја погодат Земјата врз основа на активноста на сончевите дамки. Но, научниците не можат да ги следат сончевите бури како што ги следат ураганите. Затоа тие следат други индиции, како што е положбата на Сонцето во тековниот соларен циклус.

 Сончеви циклуси

Сонцето поминува низ приближно единаесетгодишни циклуси на поголема или помала активност, а следниот сончев максимум се очекуваше да се случи околу 2025 година. Сепак, се чини дека тоа ќе се случи многу порано и ќе не погоди многу потешко. НАСА ја ревидираше својата позиција и сега објави дека претстојниот максимум би можело да започне уште на крајот на оваа година и веројатно ќе биде многу потежок од последните неколку релативно благи сончеви максимални.

Најпознатата глобална геомагнетна бура регистрирана досега беше таканаречениот Карингтонов настан во 1859 година, кога поларната светлина беше забележана јужно од Куба и Хаваи. Да постоеше интернетот тогаш, најверојатно ќе беше сериозно нарушен.