Разговор со отец Јаков, новиот владика во МПЦ
Кротоста, мирот, милосрдието и верата се одлика на секој владика во црквата. Тие се вредностите што го обединуваат духот на повозрасните и на помладите епископи во Синодот на Македонската православна црква – Охридска Архиепископија. Вака епископот полјански Јаков одговара на тоа дали неговиот избор за викарен епископ, кое се случи пред неполн месец во манастирот во Водоча, Струмичко, ќе внесе нова енергија во редовите на МПЦ. Тој стана тринаесеттиот член на Синодот на МПЦ, наедно е и најмлад од нив и му е официјален помошник на струмичкиот митрополит, г. Наум. Бил замонашен во 2005 година, а во 2017 година бил избран за архимандрит во храмот „Свети Григориј Палама и свети Димитриј“ во Струмица.
Дали црквата има капацитет и понатаму да остане единствена кога станува збор за националниот и за духовниот идентитет на македонскиот народ?
– Единството е најсилната карактеристика што ја изразува црквата. Кога црквата не би била единствена, тогаш не би била црква, туку антицрква. Националниот идентитет на македонскиот народ, и на кој било друг народ, е лично чувство и убедување со кое црквата ги прегрнува секој човек и секој народ, и во својата прегратка како мајка го носи до Царството Божјо, до богооткриената вистина дека во црквата веќе нема поделби, нема веќе ни Јудејци, ни Елини, ни роб, ни слободен; зашто сите сме едно во Христос Исус. Токму поради тоа, црквата е, и треба да остане, наднационална. За аномалиите на тој план, за етнофилетизмот, не сакам воопшто да зборувам. Во последниот период кај нас често се зборува за чување на националниот идентитет, а речиси воопшто не се зборува за чување на христијанскиот идентитет, кој никој не сака да ни го одземе, туку најчесто ние самите се одрекуваме од него. Можеме да наведеме безброј примери од сите сегменти на општествениот живот кога ние, одрекувајќи се од Христос, се одрекуваме и од сѐ она што нѐ карактеризира како народ. Накратко, чувајќи го христијанскиот идентитет, сѐ друго можеме да зачуваме. Единствено во заедница со Христос имаме перспектива во времето како македонски народ, и во вечноста – како народ Божји. Надвор од Христос сѐ е осудено на смрт и пропаст.
Целосната вест може да ја погледнете на следниот —— ЛИНК
Извор: Нова Македонија
